Foto zmiany

Losowy album

Zostań współautorem !

Napisz do nas


Nasze Statystyki Odwiedzin
Hasło - sprawdzam
stat4u

Dom zakonny - Ochronka


Dom zakonny: Siostry Służebniczki NMP Starowiejskie w Nienadówce
    • Kaplica Sióstr Służebniczek p.w. św. Józefa, odpust 19.03.
    • adres: Nienadówka 268, 36-142
    • tel. (0-17) 772 52 27
    • s. Dorota Horodecka - Przełożona
    • s. Krystyna Wojtas - prowadzi ochronkę dla dzieci.
    • s. Barbara Rogalska - organistka


Ochronka
W 2020 r. minie 94 lata pobytu i pracy na terenie parafii Nienadówka, sióstr Służebniczek. Pierwsze siostry - s. przełożona Bernarda Zawolska (fot.) i Urszula Wiktor - przybyły ze Starej Wsi do Nienadówki w przeddzień parafialnego odpustu - 23.08.1926 r. Starania o ich sprowadzenie do parafii i założenie ochronki podjęte zostały o wiele wcześniej i mają dość bogatą historię. Gdy w 1906 r. ostatni właściciel dóbr sokołowskich, do których należała i Nienadówka, hrabia Władysław Jan Zamoyski postanowił sprzedać swoje włości miejscowym poddanym, znaczną część tego majątku - wraz z zabudowaniami folwarcznymi
i pałacem w Trzebusce - zakupili dwaj bogaci nienadowscy gospodarze, Jan Nowak i Michał Ożóg. Właśnie to ten drugi w 1923 zapragnął w swojej rodzinnej wsi założyć ochronkę pod kierownictwem Sióstr Służebniczek. Do realizacji tego celu ofiarował: grunt, dom murowany oraz zapewnienie, że poniesie koszt opłat rządowych, wybuduje budynki gospodarcze i ogrodzi całą posesję. Ofiarodawca nałożył na Zgromadzenie obowiązek utrzymywania z tego majątku ochronki dla dzieci przedszkolnych, prowadzenia kursów kroju i szycia oraz pielęgnowania chorych, ponadto darczyńca zobligował Zgromadzenie do postarania się o odprawienie 6 Mszy świętych co roku za fundatora i jego rodzinę. W tym czasie Maria Ożóg, żona Franciszka ofiarowała 2 morgi lasu, co dawało zabezpieczenie opału na zimę.
W 1924 roku proboszcz ks. Ludwik Bukała podjął starania o przyjęcie fundacji i przybycie sióstr do Nienadówki. Choroba fundatora stanęła na przeszkodzie pełnej realizacji zamierzonego celu (remont budynku i budowa budynków gospodarczych). Po śmierci Michała Ożoga, jego krewni podjęli się realizacji testamentu i wraz z księdzem proboszczem zwrócili się bezpośrednio do Zgromadzenia w 1925 roku o przyjęcie darowizny i przybycie sióstr.
Zgromadzenie przyjęło ofiarowaną realność 21 sierpnia 1926 roku. Przyjechały pierwsze siostry: Bernarda Zawolska i Urszula Wiktor. Ochronka została poświęcona 24 sierpnia w dzień odpustu parafialnego i 25 – lecia kapłaństwa ks. Ludwika Bukały. Siostry podjęły właściwe sobie obowiązki; prowadziły ochronkę dla dzieci, pomagały chorym, opiekowały się kościołem, troszcząc się o estetykę ołtarzy, bieliznę i paramenty
liturgiczne. Budynek choć murowany był stary, zawilgocony i zagrzybiony. Jako taki nie bardzo nadawał się na ochronkę i zamieszkanie sióstr. Rok później przystąpiono do budowy nowego domu, fundusze to ofiarowane siostrom przez Helenę Hermanową 1000 dolarów oraz darowizna 3 morgi lasu dokonanej przez Jana Ożoga z Wiśniowej nienadowskiego rodaka.
Wkrótce wybudowano nowy, drewniany dom. Poświęcenia dokonał ks. bp Józef Fischer w maju 1928 r. w czasie przeprowadzania w Nienadówce wizytacji kanonicznej. Wkrótce po przybyciu i urządzeniu się w nowych warunkach siostry otwarły ochronkę dla dzieci przedszkolnych. Nastąpiło to w maju 1927 r. W zajęciach brało udział kilkadziesiąt dzieci. Oprócz religijnego wychowania siostry przygotowywały swoich podopiecznych do różnych imprez, przedstawień i występów w kościele.

Ochronka rozpoczynała zwykle działalność wiosną (kwiecień-maj), gdy rodzice dzieci przystępowali do prac polowych i funkcjonowała do grudnia. Na zakończenie organizowano zawsze uroczystego św. Mikołaja.

 Podczas zimowej przerwy siostry prowadziły 3-miesięczny kurs kroju i szycia dla dziewcząt. Do wybuchu wojny odbywał się on każdego roku. W czasie okupacji uległ zawieszeniu, głównie z powodu braku potrzebnego materiału krawieckiego. Po wyzwoleniu zaś kurs zorganizowano jeszcze w 1946 i 1947 r. Prócz wychowania przedszkolnego i kursów dla dziewcząt w nienadowskiej ochronce w okresie
międzywojennym koncentrowała się działalność Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. Organizowano spotkania modlitewne, jasełka, spotkania opłatkowe, dożynki oraz akademie z okazji świąt kościelnych i rocznic patriotycznych. Po roku 1946 sytuacja polityczna już nie sprzyjała tego rodzaju działalności.

Wybuch wojny nie spowodował zamknięcia ochronki, funkcjonowała przez jej cały okres. Dzieci gromadziły się w miesiącach letnich, nawet wtedy, gdy w 1940 w sali ochronkowej zakwaterowali się Niemcy. Wtedy zajęcia odbywały się w mniejszym pokoju. W 1941 roku we wsi wybuchła epidemia tyfusu plamistego.
Siostry w tym czasie służyły pomocą chorym. Otworzono punkt dożywiania z datków Opieki Społecznej. Z uwagi na panujące warunki liczba podopiecznych znacznie wzrosła - np. w 1943 r. do ochronki uczęszczało 90 dzieci. Niemcy stosowali różne represje wobec mieszkańców Nienadówki, a w domu sióstr kilkakrotnie przeprowadzano rewizję. Przez jakiś czas siostry przechowywały w ochronce powiększ zdjęcie
żydowskie dziecko, podrzucone na progu domu gospodarza w Nienadówce Dolnej. Następnie dziewczynce tej wyszukano zastępczą rodzinę, z którą bezpiecznie udało się jej wyjechać na Zachód. Osoba ta żyje obecnie w USA.

Wkrótce po zakończeniu wojny nastąpił do ochronki tak duży napływ dzieci, że zaistniała potrzeba prowadzenia dwóch oddziałów. W roku 1946 zgłosiło się do ochronki aż 120 dzieci. W tym stanie nienadowska ochronka funkcjonowała do 1950 r., kiedy to decyzją z 1 lutego Kuratorium Oświaty w Rzeszowie nakazało jej likwidację. Wkrótce władze otwarły państwowe przedszkole w Nienadówce Gór.
Ochronka powróciła nieoficjalnie dopiero w 1957 r. Zaraz zgłosiło się do niej ok. 70 dzieci. Odtąd funkcjonuje już bez przerwy do dziś równolegle z dwoma przedszkolami. Stary budynek służył siostrom przez 40 lat, jednak wybudowany na podmokłym terenie nie nadawał się już do remontu i groził zawaleniem. Kolejny, tym razem murowany, dom dla ochronki i sióstr wybudowano w latach 1968-69. Na realizację tego celu siostry sprzedały 2 ha pola. ks. Edward Stępek ówczesny proboszcz poświęcił nowy dom w październiku 1969 roku. W tym czasie na prośbę ks. Proboszcza siostry zajęły się katechizacją dzieci szkolnych, bo w Nienadówce były 3 szkoły.
W 1973 roku siostry otrzymały pozwolenie z Kurii biskupiej z Przemyśla na otwarcie kaplicy, a siostra Kazimiera Piechowska- organistka - nawiązała do wcześniejscych tradycji, organizowania opłatka dla chóru.W 1990 roku siostry podjęły katechizację w dwóch szkołach podstawowych i przedszkolach państwowych na terenie parafii. Ponadto siostry prowadziły Papieskie Dzieło Dziecięctwa Misyjnego, scholę i chór. Niezmiennie prowadziły ochronkę, która od 1994 roku nosi nazwę Przedszkola Sióstr Służebniczek pod wezwaniem św. Józefa. Po reformie szkolnej w 2000 roku siostry katechizowały też w gimnazjum. W latach 1997-2001 prały bieliznę kościelną do kościoła w Trzebusce.

Obecnie kontynuują pracę w Przedszkolu św. Józefa. Katechizują w Zespole Szkół nr 2; prowadzą Dziecięce Koło Misyjne. Siostry nadal troszczą się o wystrój świątyni i dbają o czystość bielizny kościelnej. Siostra organistka dokłada starań, aby była piękna oprawa muzyczna w czasie Liturgii. Aktualnie w ochronce jest prowadzone przedszkole, z dziećmi pracują trzy siostry Służebniczki NMP Starowiejskie:
  • s. przełożona Ewa Żyłka – dyrektor przedszkola
  • s. Krystyna Wojtas – nauczyciel, wychowawczyni
  • s. Barbara Rogalska – organistka w kościele i nauczyciel rytmiki


W przedszkolu pracują również dwie świeckie osoby:
  • Pani Małgorzata Śliż – pomoc wychowawcza
  • mgr Marta Wójcik – nauczyciel j. angielskiego
Siostrą przełożoną Służebniczek NMP Starowiejskich w Nienadówce jest obecnie s. Ewa Żyłka. S. Krystyna Wojtas prowadzi ochronkę dla dzieci, S. Barbara Rogalska, pełni rolę organistki w kościele parafialnym. Siostry opiekują się także kościołem parafialnym, pod ich opieką pozostaje też chór parafialny i schola. Siostry angażują się wraz z dziećmi i młodzieżą we wszystkie uroczystości parafialne.

W kaplicy domu zakonnego znajdują się relikwie bł. Edmunda Bojanowskiego − polskiego działacza społecznego, twórcy ochronek wiejskich, tłumacza, założyciela Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny, błogosławiony Kościoła katolickiego.


15 styczeń 2014 - "Zabawa Karnawałowa oraz Dzień Babci i Dziadka w Przedszkolu Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP NP pw. św.Józefa" Fotorelacja

Ciekawostką związaną z przekazaniem ziemi pod Ochronkę jest krążąca od lat w Nienadówce legenda: Nad potokiem

Dla zaintersowanych sprawami bieżącymi (informacje, zdjęcia) strona internetowa: Ochronka Sióstr Służebniczek NMP

Write a comment

Comments: 0

About | Privacy Policy | Sitemap
Copyright © Bogusław Stępień - 08/05/2013