Krzywda nie tuczy.

Anna i Franciszek Skoczylas

Skoczylas Franciszek lat 31, mąż Anny z domu Ożóg. Pochodził z Trzebosi. Rozstrzelany jako zakładnik w Sokołowie Młp., 15 grudnia 1943 roku. Martyrologia

O ludziach, których nazwiska zostały umieszczone na pamiątkowej tablicy ofiar okupacji hitlerowskiej i nie tylko, w latach 1939 - 45, zostało już sporo napisane. Nie o każdym z nich udało się zebrać więcej szczegółowych informacji, jedną z takich osób jest Skoczylas Franciszek. Prócz krótkiej wzmianki, zamieszczonej powyżej, nic nie jest mi wiadome i niestety nadal tak raczej pozostanie. Okazało się jednak, że w Nienadówce pozostała wdowa po Franciszku Skoczylasie, Anna z domu Ożóg. Szczęśliwy zbieg okoliczności sprawił, że pisemko, w którym Walenty Nowak w sierpniu 1980 roku, opisał jej tragiczna sytuację życiową przetrwało. Przechowywane przez jednego z mieszkańców Nienadówki, Niezależne Pismo

Chłopskie "wieś rzeszowska", po ponad 40 latach trafiło w moje ręce i dzięki temu mogę przedstawić wam, kolejną "zapomnianą historię" ze wsi Nienadówka.

Ciekawie byłoby napisać coś więcej o tych dwu tragicznych postaciach, którym wojna tak pokrzyżowała plany, ale to już tylko będę mógł zrobić przy waszej pomocy, być może przy pomocy rodziny. Zapraszam do kontaktu.

opr: Bogusław Stepień

^{Poniżej skany artykułu Walentego Nowaka i tekst przepisany.}

Krzywda nie tuczy.

W sierpniu 1975 roku na konferencji KBWE w Helsinkach Sekretarz Partii E. Gierek uzyskał zgodę Kanclerza Federalnego H. Schmidta na wypłacenie Polsce tytułem odszkodowania na rzecz ofiar wojny kwoty 1 miliarda 300 milionów marek niemieckich. Powyższą kwotę w przeliczeniu na walutę polską równa się 52 miliardom złotych. Poszkodowani wiązali z tym faktem nadzieję, że tym razem otrzymają należne im rekompensaty i poczynili w tym kierunku starania o jej uzyskanie.

Jedną z takich poszkodowanych ofiar wojny jest Anna Skoczylas z Nienadówki. Jej męża Franciszka zabili Niemcy w 1942 roku na sokołowskim cmentarzu jako zakładnika za wyrok śmierci wykonany przez członków AL na miejscowym sołtysie. Anna, żona zabitego pozostała od tego tragicznego momentu młodą jeszcze stosunkowo wdową. Obecnie liczy 78 lat, za mąż ponownie nie wyszła, ma więc z tej przyczyny połowę życia zmarnowaną. W wieku szkolnym chorowała na nogę i z tej przyczyny nie mogła uczęszczać do szkoły, więc czytać i pisać nie umie, toteż nie potrafi się sama upomnieć o należne jej prawo do renty. Jej życie po stracie męża stało się pasmem cierpień moralnych, materialnych i fizycznych, ponieważ choroba nogi zostawiła po sobie trwałe kalectwo, które od kilkudziesięciu lat nie pozwala jej wykonywać normalnych funkcji życiowych, kwalifikując ją do I grupy inwalidzkiej.

Nasz ustrój społeczno-polityczny nazywa się ustrojem sprawiedliwości społecznej. Sprawiedliwość to szczytne i humanitarne hasło. Gdyby to hasło było stosowane jednakowo wobec wszystkich obywateli Polski., to ta stara, kulawa i biedna wdowa miałaby już od trzydziestu lat rentę po swoim mężu i jej sąsiedzi nie musieliby przez ten długi okres czasu słuchać jej żałosnych lamentów na tragiczny los. Prośby pisane w jej imieniu przez opiekuna społecznego i inne osoby pragnące jej pomóc w nieszczęściu, obiegły wszystkie w Polsce instytucje społeczne z centralnymi włącznie, a renty jak nie ma tak nie ma i nie będzie, bo w Polsce prawo należy do uprzywilejowanych.

Jej znajoma - identyczna ofiara wojny - otrzymała już dawno rentę po mężu, bo jej syn posiada legitymację partyjną i pełni we wsi funkcję opiekuna społecznego. Gdy mnie ktoś informował o tym fakcie, nie wierzyłem i postanowiłem go osobiście sprawdzić. Dzisiaj w to wierzę, bo otrzymałem potwierdzenie tego faktu od tej właśnie wdowy, a jest nią Zofia Ożóg zamieszkała w Nienadówce. Anna Skoczylas ma, podobnie jak Zofia Ożóg, jeden ha ziemi i ten 1 ha zamyka jej drogę do kasy państwowej po należną jej rentę.

Gdyby mieszkała w państwie kapitalistycznym, to ten hektar gruntu na pewno by jej nie przeszkadzał i rentę pobierałaby od dawna, od chwili zakończenia wojny, czyli przez pełne 35 lat. W Polsce współczesnej stary nie mogący już pracować rolnik kupuje rentę za hektary. Jego półwiekowe, czasem dłuższa praca się nie liczy, bo chłopa, jak pamiętam żadne prawo w Polsce nie broni. W latach powojennych zawisło nad wsią i chłopem fatalne, złowrogie mane Texel, Fares, kreślone ręką naszych czerwonych przyjaciół. Potwierdzeniem tej smutnej rzeczywistości, są systematyczne zamachy na chłopskie prawo do ziemi, do władzy, do polityki, do środków masowego przekazu, do informacji do zrzeszeń i swobód obywatelskich, słowem do nieskrępowanej ludzkiej egzystencji. W zamian za to chłop ma zagwarantowane konstytucyjnie prawo do pracy, na wzór furmańskiego konia i to mu powinno wystarczyć według oceny despotycznego przywódcy i posłusznych wykonawców. Czy tak już musi być, czy to jest nieodwołalne fatum i chłop po to żyje, żeby pracować, a nie odwrotnie?

Przypomnę jeszcze raz na zakończenie, że Rząd Federalny wypłacił Polsce miliardowe sumy na renty dla ofiar wojny, niestety PRL, opoka wszelkich cnót, gwaranty praworządności, zapomniał komu je należy wypłacić i z tej racji ta kulawa i stara istota ludzka, jak wielu jej podobnych, żali się już 35 lat na krzywdy swoich opiekunów, która boli ponoć stokroć gorzej, jak krzywda doznana od obcych.

Zapamiętajcie to sobie wszyscy, którzyście się do tej krzywdy przyczynili i którzy pod fałszywym paszportem reprezentujecie polski naród, że wdowiej krzywdy nikt z Was nie zdejmie i nikt nie przekreśli.

Walenty Nowak Nienadówka

^{wyjaśnienia:

Mane, tekel, fares (hebr. מנא, תקל, ופרסין) – według przekazu biblijnego przepowiednia, napisana tajemniczą ręką, która pojawić się miała na ścianie pałacu babilońskiego
władcy Baltazara podczas wydanej przez niego uczty.

W tekście autor podaje rok 1942 jako rok śmierci Skoczylasa Franciszka, rozstrzelanie zakładników w Sokołowie Młp., wydarzyło się 15 grudnia 1943 roku.}

Comments: 0

Foto zmiany

Losowy album

Zostań współautorem !

Napisz do nas

Krzywda nie tuczy.

Krzywda nie tuczy.