Metryka Józefińska zawiera opisanie granic, tzw. ograniczenia, wsi Nienadówka z sąsiednimi wsiami Medynią, Trzebosią na wschodzie, Trzebuską i gruntami pańskimi na północy,
Huciskiem od zachodu, Stobierną, lasami Cisowskim, Łąckim i Łukawskim od południa. Władze austriackie nakazały dokonać tej czynności w 1787 roku, co też miejscowe wykonały.
Najprawdopodobniej w grudniu 1787 roku dokonano komisyjnego obchodu i wytyczenia nienadowskich granic i skrupulatnego opisania wszystkich działań. Tak przedstawioną granice
musieli zaakceptować przedstawiciele wszystkich zainteresowanych stron. Ze strony Nienadówki byli to: dzierżawca, zarządca majątku Józef Dzierżyński i Wójt Piotr Ożóg,
wymienionych jest również pięciu innych gospodarzy, z naszej, bądź sąsiednich miejscowości.
Trwałym sposobem określającym granice miejscowości było usypywanie ziemnych kopców, czasem kamieni. Wewnątrz kopca dla większej trwałości często umieszczano kamienie, skorupy,
trafiały tam czasem butelki z zapisaną nazwą miejscowości. Jak wynika z opisu naszego pomiaru nic takiego miejsca nie miało, kopce były ziemne, czasem sadzono na nim drzewo,
najczęściej świrka. Nasi mierniczy usypali takich kopców wokół wsi, aż 134. Odległości pomiędzy nimi mierzono w sążniach, w zaborze austriackim 1 sążeń był równy 1,8965 m.
Rozróżniano trzy rodzaje kopców: narożne (węgłowe, węgielne) sypane w miejscach gdzie schodziły się trzy granice; ścienne znajdujące się obok granicy oraz stróże znajdujące się
dokładnie w granicy (miedzy).
Wspomniany opis granic stanowi część tzw. Metryki Józefińskiej i w oryginale znajduje się w Archiwum Państwowym we Lwowie. Ponieważ tekst ten nie był dotychczas w całości
publikowany, a zawiera wiele ciekawych informacji, jak choćby nazwy lokalne, w całości prezentuję go poniżej. W tym miejscu zaznaczę tylko, że nie wszystkie słowa zostały
poprawnie odczytane, nie chcąc wprowadzać w błąd zastąpiłem je znakami zapytania, każda ze stron jest również umieszczona w formie skanu w dużej rozdzielczości.
|